Tegoroczną edycję naszego cyklu – w ramach którego we współpracy z Filmoteką Narodową-Instytutem Audiowizualnym w czerwcu, lipcu i sierpniu pokazujemy filmy polskie sprzed wybuchu II wojny światowej – zakończymy pokazem „Niedorajdy” z 1937 r. w reżyserii Mieczysława Krawicza.
Florek (w tej roli Adolf Dymsza), pomocnik właściciela warsztatu samochodowego, jest pomiatany i nazywany tytułową niedorajdą. Nie poddaje się jednak i sytuację, kiedy wspomnianemu biznesowi zaczyna grozić bankructwo, traktuje jako wyzwanie.
Za sukces filmu odpowiadają również osoby pochodzenia żydowskiego, wśród nich aktor Michał Znicz (urodzony w Dzałoszycach jako Michał Fajertak) i autor muzyki Henryk Wars (któż nie zna jego piosenek „Ach, śpij kochanie”, „Już taki jestem zimny drań”, „Seksapil” czy „Umówiłem się z nią na dziewiątą”). Natomiast reżyser Mieczysław Krawicz – jeden z najbardziej uznanych twórców polskiego kina okresu międzywojnia (autor takich przebojów kinowych, jak „Każdemu wolno kochać”, „Dwie Joasie”, „Jadzia”, „Paweł i Gaweł”) – podczas okupacji niemieckiej w trakcie II wojny światowej w swoim warszawskim mieszkaniu ukrywał Stanisława Szebego: producenta, reżysera i kompozytora polskiego pochodzenia żydowskiego.