Spichlerz, etnograficzny dział Muzeum Mazowieckiego w Płocku (ul. Kazimierza Wielkiego 11 b) zaprasza na wystawę drzeworytów Wojciecha Marchlewskiego, uznawanego za ostatniego polskiego drzeworytnika, niekiedy określanego mianem neoludowego. Sam Wojciech Marchlewski określa się mianem twórcy prymitywnego, lecz nie naiwnego.
Urodził się w Płocku i tutaj stawiał pierwsze kroki w drzeworytnictwie – zetknął się z tą techniką na zajęciach Ogniska Plastycznego w Płockim Domu Kultury, prowadzonym przez Wacława Polakowskiego. Do tworzenia drzeworytów Marchlewski powrócił na studiach etnograficznych. Pierwszym dziełem była kopia „Chrystusa na krzyżu”. W tym czasie twórca zgłębiał tajniki sztuki drzeworytniczej, kopiując obrazy święte, a także drzeworyty XIX wiecznych mistrzów.
Największe dzieło Wojciecha Marchlewskiego, to „Sąd Ostateczny”, inspirowany dziełem Memlinga z gdańskiej katedry. Marchlewski wykonał pracę na desce z drewna gruszki. Ten powiększony drzeworyt jest obecnie kanwą wystawy stałej „Kultura Mazowsza w ludowej wizji świata” w Spichlerzu – Dziale Etnografii Muzeum Mazowieckiego w Płocku.
Techniki tradycyjnego drzeworytu chińskiego, kaligrafii i malarstwa na materiałach higroskopijnych, płocki twórca zgłębiał też podczas zajęć Ośrodka Sztuki Dekoracyjnej i Użytkowej Stanisłwa Tworzydły. Marchlewski, na bazie doświadczeń wyniesionych z tego ośrodka, w 2014 r. wykonał cykl drzeworytów na Międzynarodową Konferencję Drzeworytu Japońskiego (Mokuhanga) w Tokio. Praca pt. „Kury” została wyróżniona i zaprezentowany na wystawie pokonkursowej.
Dalekowschodni drzeworyt również ma związek z etnograficznym Spichlerzem – tutaj, wśród arcydzieł japońskiego drzeworytu, Muzeum Mazowieckie w Płocku, jako jedyne na świecie udostępnia słynną „Wielką falę w Kanagawie”.
Uczestnicy wernisażu wystawy Wojciecha Marchlewskiego otrzymają, wykonaną przez artystę, odbitkę drzeworytniczą z przedstawieniem św. Antoniego.