Uważa się, że Tora, najważniejszy przedmiot rytualny judaizmu jest niczym więcej niż świętą księgą synagogalną. Jej kształt szczegółowo reguluje halacha (religijne prawo), uznaje się więc, że nie kryje ona w sobie niczego, co by nie było dobrze znane.
Okrycia i ozdoby zwoju Tory (np. sukienkę i koronę na Torę) są traktowane jako pełne urody zewnętrzne dodatki o – w gruncie rzeczy – powierzchownym znaczeniu symbolicznym. Czy słusznie? A może rodał, centralny artefakt słynącej ze swojej ikoniczności religii, przedstawia coś sobą wizualnie? Michał Krasicki swoim wykładem, opartym na pionierskich badaniach spróbuje wykazać, że tak jest w istocie – i pokazać, gdzie przebiega granica między rodałem jako księgą i dziełem sztuki.
Prelegent jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, wieloletnim kustoszem zbiorów muzealnych i kuratorem wystaw w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Badaczem materialnego dziedzictwa judaizmu oraz sztuki żydowskiej w kontekście Zagłady. Kuratorem stałej ekspozycji „Mała synagoga na Tłomackiem”. Pomysłodawcą i kuratorem wystaw przekrojowych: „Pomniki oporu. Sztuka wobec powstania w getcie warszawskim 1943-1956” (wraz z dr. Piotrem Słodkowskim i Martą Kapełuś) oraz „Święte arcydzieło. Zwój Tory jako przedmiot i symbol” – i współautorem obszernych publikacji albumowych towarzyszących tym dwóm dwóm wystawom.