Powidlarnia 2022 – słodka impreza w Skansenie Osadnictwa Nadwiślańskiego

Co nowego w muzeum 26 października 2022
Letni dzień, niebeskie niebo. Na tle ceglanego kościoła na trawiastym wzgórzu przechadzają się kobiety i mężczyźni. Część z nich siedzi na drewnianych krzesłach.

Jedyne w swoim rodzaju powidła olenderskie, wspaniała muzyka, wysokiej klasy rękodzieło i piękne widoki – tak było na Powidlarni 2022, imprezie zorganizowanej 16 października w Skansenie Osadnictwa Nadwiślańskiego w Wiączeminie Polskim, oddziale Muzeum Mazowieckiego w Płocku.

Program spotkania był przebogaty – w Wiączeminie można było pracować w drewnie, tkać, prząść, skosztować olenderskich specjałów, zaopatrzyć się w ludową rzeźbę i ceramikę, wysłuchać koncertu grupy Sutari i potańczyć przy dźwiękach serwowanych przez Chłopaków do Wzięcia.

Dziękujemy wszystkim prowadzącym warsztaty, pokazy, koncertującym (orkiestra dęta OSP Słubice, SUTARI, kapela podwórkowa Chłopaki do Wzięcia), dbającym o nasze bezpieczeństwo strażakom z OSP Słubice oraz oczywiście licznie przybyłym gościom. Specjalne pozdrowienia ślemy zaangażowanej całym sercem w organizację imprezy ekipie skansenu:)

Fot. Tomasz Topczewski

Gliniane naczynia różnych rozmiarów i kolorów umieszczone na przykrytym aksamitną tkaniną stole. Stół umieszczony jest na zielonej trawie.
Zbliżenie na umieszczone na straganie siatkowe siatki z warzywami - ziemniakami i marchwią. Na siatkach leżą gałęzie jarzębiny z liśćmi i owocami.
Przykryty płotnem stół, na nim suszone rośliny i skrawki materiału. Część z nich umieszczona jest w wiklinowym koszy. Za stołem stoi długowłosa kobieta, zawija bukiet suszonych kwiatów w skrawek materiału. Za nią fragment ścian białego namiotu.
Blat stołu przykryty szarym płótnem, na stole leży bukiet suszonych kwiatów owinięte w skrawek materiału Obok leży kilka par nożyczek.
Drewniany warsztat tkacki umieszczony w dużym białym namiocie. Przy warsztacie widoczna od tyłu sylwetka starszej kobiety we wzorzystej kamizelce. Za warsztatem i kobietą wisi kilim z kwiatowym wzorem.
Stragany stojące wewnątrz dużego namiotu, na pierwszym planie przykryty obrusem stragan z workami mąki. Za stołem siedzi mężczyzna w fartuchu i czapce z daszkiem, obok niego stoi drewniana półka z dużym bochenkiem chleba. O stół oparte jest duże drewniane koło.
Zbliżenie na szklany słój z przezroczystym napojem i kranikiem, za nim stoją mniejsze słoje z pokrywkami przykrytymi kawałkami materiału i obwiązanymi sznurkiem.
Zbliżenie na dwa wiklinowe kosze, w jednym są ułożone małe bochenki chleba, w drugim płaskie bułki ze zbożową posypką.
Stragan w dużym namiocie, na przykrytym obrusem blacie stoją butelki w różnym kształcie z różnokolorowymi sokami. Za stołem stoi długowłosy młody mężczyzna w koszuli i fartuchu. Przed stołem stoi duża drewniana wyciskarka.
Zbliżenie na warsztat tkacki i siedzącą za nim starszą kobietę w okularach i wełnianej kamizelce.
Mały stragan stoi na tle niskiego wzgórza porośniętego trawą. Na straganie są kwiaty, liście, warzywa i owoce w wiklinowych koszach. Za straganem stoi młody mężczyzna w okularach i kapeluszu, opowiada o warzywach stojącej naprzeciw niego parze w średnim wieku,
Portret młodego mężczyzny w kapeluszu i okularach. Jego sylwetka widoczna jest do połowy. Mężczyzna stoi na którym są ułożone w wiklinowym koszu kwiaty. W ręku trzyma kwiaty.
Widoczny od szczyty wąski drewniany stół, na nim liście, robiony na szydełku obrus i słoje z powidłami. Za straganem stoją dwie kobiety i mężczyzna.
Długowłosa kobieta w zielonym płaszczu mówi do zbliżonego do ust mikrofonu. To Magdalena Lica-Kaczan, kierowniczka skansenu.
Młoda dziewczyna w galowym stroju ochotniczej straży pożarnej. Na ramieniu ma naszywkę z godłem Polski, z jednej ręce trzyma wysoki kapelusz z piórami, w drugiej trąbkę. Za nią widać drzewa.
Uśmiechnięty mężczyzna z wąsami i identyfikatorem na szyi przenosi drewniane złożone krzesełka. Za nim widać zieloną trawę i drzewa, fragment ceglanego budynku i sylwetkę kobiety.
Portret dwóch starszych mężczyzn, członków orkiestry ochotniczej straży pożarnej. Mają na sobie zapięte pod szyję bluzy od mundurów z dużymi błyszczącymi guzikami i wysokie czapki z daszkami i piórami. Na pierwszym planie widzimy mężczyznę od tyłu, na drugim - twarz kolejnego mężczyzny.
Zbliżenie na przykryty białą folią stół. Na stole stoją metalowa gofrownica i tacka ze stosem gofrów. Za goframi widać dłonie kobiety trzymające torebkę cukru.
Trzy osoby, goście imprezy w skansenie, stoją nad dużą patelnią z jedzeniem. Jedna z nich, widoczna od przodu kobieta z chustką w kwiaty na szyi, trzyma w ręku łopatkę do nakładania potraw, mężczyzna widoczny od tyłu trzyma w ręku talerz.
Kilkanaścioro siedzących w rzędzie muzyków orkiestry ochotniczej straży pożarnej. To młodzi ludzie, kobiety i mężczyźni. Mają na sole galowe mundury, wysokie czapki. Wszyscy trzymają instrumenty dęte, saksofony, trąbki, rogi. Przed nimi stoją stojaki z nutami.
Polna droga z polem i drzewami w tle. Po jednej stronie drogi jest niewielki ceglany kościół z wysoką wieżą, po drugiej drewniany budynek ze słomianym dachem i zielonymi okiennicami.
Letni dzień, niebeskie niebo. Na tle ceglanego kościoła na trawiastym wzgórzu przechadzają się kobiety i mężczyźni. Część z nich siedzi na drewnianych krzesłach.
Zbliżenie młodej kobiety grającej na skrzypcach w pomieszczeniu. To członkini tria Sutari, które zagrało w skansenie. W tle widać powieszony na ścianie drewniany krzyż.
Dwie młode kobiety w pomieszczeniu z witrażami w oknach. Stoją przed mikrofonami, jedna z nich gra na skrzypcach, druga na bębenku. W tle widoczne elementy sprzętu nagłaśniającego.
Wnętrze dawnego kościoła, w oknach witraże, ośrodku na ścianie mały krzyż. Pod oknami, sfotografowane od góry, widoczne trzy młode kobiety przez mikrofonami. Grają na skrzypcach.
Sfotografowana od góry widownia koncertu w danym kościele. Drewniane ławki szczelnie wypełniają słuchacze, część osób stoi za ławkami. Pod jedną ze ścian widoczna wystawa planszowa.
Udostępnij:
Archiwalna czarno-biała fotografia uśmiechniętej, patrzącej się na siebie pary starszych ludzi. To Franciszka i Stefan Themersonowie. Stefan pali fajkę i kładzie dłoń na ramieniu Franciszki. Za nimi na ścianie pomieszczenia wisi mapa. Poprzedni Jest grant dla muzeum z Funduszy norweskich 18 października 2022 Następny Muzeum jest strrrasznie fajne 03 listopada 2022 Muzealna sala z secesyjnymi meblami i drewnianym parkietem, po lewej stronie stoi kobieta w białej, długiej sukni, po prawej, na podłodze siedzą dzieci w halloweenowych przebraniach.