Kobieta – kwiat

Moda i dodatki – takie skarby także kolekcjonuje Muzeum Mazowieckie w Płocku. Są w naszych zbiorach stroje i akcesoria z z połowy osiemnastego wieku, są te z lat 30-tych wieku XX. Ale najliczniejsze są projekty z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego stulecia. Secesyjna kolekcja modowa liczy sobie – uwaga – 450 obiektów. To stroje kobiece, męskie i dziecięce oraz akcesoria mody uzupełniające ubiór. Wszystkie razem prezentują bogactwo wzorów, tkanin i fasonów charakteryzujących belle époque oraz inspiracje kreatorów mody i warsztatów krawieckich sztuką art nouveau. Ukazują także przemiany zachodzące w modzie kobiecej już w przededniu narodzin secesji (l. 80. i 90. XIX w.), gdy na salonach pobrzmiewała turniura, aż po jej schyłek, gdy gorset miał odejść do lamusa na rzecz swobodnego, wygodnego stroju (ok. 1914 r.).

Fin de siècle (koniec XIX wieku) reprezentowały secesyjna kobieta kwiat i dekadencka femme fatale (kobieta tragiczna).

Pierwsza przypominała eteryczną Loïe Fuller (amerykańską tancerkę z przełomu XIX i XX wieku, prekursorkę tańca nowoczesnego), która odziana w zwiewne szaty zamieniała się podczas tańca w motyla.

Druga to intrygująca femme fatale, której osobowość odpowiadała zapotrzebowaniu epoki na pragnienie kobiety demonicznej i owianej tajemnicą, nasuwającej skojarzenia z dramatycznymi bohaterkami – Ofelią, Judytą czy Salome.

Panująca na przełomie XIX i XX wieku secesja opanowała nie tylko sztuki plastyczne, ale również wielkomiejskie salony oraz sferę mody damskiej. Zamiłowanie do świata natury upodobniło kobietę do kwiatu. W garderobie damskiej pojawiły się zmiany. Spódnice zyskały formę odwróconego kielicha lilii, a stanik sukni, zbluzowany na przodzie, przypominał odwłok osy. Kobieca sylwetka nabrała modnej linii w kształcie litery „S”.

Udostępnij: